درباره رویارویی مستقیم دولت لبنان با نیروهای حزب الله باید تاکید کرد، از آنجایی که خلع سلاح حزب الله یکی از یکی از شروط پذیرش قطعنامه ۱۷۰۱ شواری امنیت است، دولت لبنان نمی تواند از این موضوع چشم پوشی کند. در واقع طبیعی است در کشوری که دولت مستقر دارد، سلاح باید در اختیار دولت و ارتش تحت فرمان دولت باشد.
روزنامه ستاره صبح در همین رابطه با قاسم محبعلی، مدیر پیشین بخش خاورمیانه وزارت امور خارجه و تحلیلگر مسائل بین الملل گفتگویی انجام داده که در ادامه میخوانید:
طبیعی است در کشوری که دولت مستقر دارد، سلاح باید در اختیار دولت و ارتش تحت فرمان دولت باشد. این موضوع پارادوکسی در لبنان بود که باید حل میشد. زمانی لبنان شاهد جنگهای داخلی بود و دولت نداشت. گروههای سیاسی با هم میجنگیدند و اقتضائات دیگری وجود داشت اما امروز وضعیت به گونهای ترسیم شده که یک قطعنامه پایه حقوقی آتش بس است و در آن متن با صراحت اشاره شده که باید گروههای شبه نظامی لبنان خلع سلاح شوند.
دولت لبنان برای حفظ آتش بس ناچار است به آن قطعنامه عمل کند وگرنه این موضوع بهانهای برای اسرائیل خواهد بود تا مجدداً به لبنان حمله کند. این قطعنامه و آتش بس برای دولت لبنان به معنی پایان تجاوزات اسرائیل به خاک این کشور است. این تعهد دولت لبنان است و جنبش امل و حزب الله در جریان این آتش بس حضور داشتند و حزب الله لبنان با پذیرش قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت زمینه ساز آتش بس شد از این رو حزب الله به اجرای این قطعنامه متعهد است و میداند اگر آن را اجرا نکند دوباره جنگ شروع خواهد شد.
در خصوص تفسیر قطعنامه اختلافاتی وجود دارد، حزب الله لبنان میگوید جنوب رودخانه لیتانی و اسرائیل و آمریکا، دولت و سایر گروههای لبنان کل خاک لبنان را شامل اجرای مفاد این قطعنامه میدانند. در هر صورت این مرحله مثل مسیری بی بازگشت است. حزب الله و دولت لبنان توافق کرده و سلاح در اختیار ارتش لبنان قرار میگیرد و حزب الله به یک حزب سیاسی تبدیل خواهد شد و یا جنگ آغاز میشود. وی در این رابطه خاطرنشان ساخت: یک راه حل منطقی آن است که از این نیروهای آموزش دیده در سازمان ارتش استفاده شود ولی این مسئله که حزبی سیاسی یا یک طایفه سلاح و نیروی مسلح داشته باشد قابل قبول نخواهد بود. مقاومت حزب الله لبنان را به جنگ داخلی تبدیل میکند.
این موضوع یک امر لبنانی است نه ایرانی، لبنان کشوری مستقل و دارای دولت و مجلس است و آنها باید درباره شرایط داخلی کشور خود تصمیم بگیرند. تنها مرجعی که صلاحیت تصمیم گیری در این موضوع را دارد، دولت لبنان است.
هر اتفاقی که با تصمیم دولت لبنان رخ دهد، چه برای ایران خوب باشد و چه بد، تصمیم معقول یک دولت برای کشورش است و ایران نمیتواند بدون نادیده گرفتن خواسته دولت مستقر در این امر دخالت کند، چرا که چنین دخالتی زمینه ساز بحرانی جدید برای ایران خواهد شد. این مرحله در صورت مداخله ایران در لبنان میتواند به بهانهای برای برخورد اسرائیل و امریکا با جمهوری اسلامی تبدیل شود. قاسم محبعلی در پایان سخنان خود متذکر شد: این امر باید به لبنانیها واگذار شود. در ایران نگرانیهایی وجود دارد و اگر ایران بر دولت فشار نیاورد، رهبران شیعیان لبنان آنقدر عاقل هستند که ازوقوع مجدد جنگ پرهیز کنند و از جنگ داخلی استقبال نشود. جنگ به نفع لبنان نیست، شاید در نطقهای سیاسی چیز دیگری شنیده شود ولی رهبران حزب الله در عمل با دولت لبنان توافق خواهند کرد.
